Plotinus'a göre, kendini düşünen varlık hem bir, hem de iki olmak zorundadır, yani düşünüm için özne hem düşünen hem de kendi düşüncesinin nesnesi, yani düşünülen olmak zorundadır. "Bir, ikiye bölünerek düşünür." Ama o aynı zamanda birdir de, o "düşünen-düşünülen"dir. Eğer birlik mutlak olsaydı, Bir bölünmeyecek, dolayısıyla kendi bilincine sahip olmayacaktı. Demek ki yaratma bir kendini dışavurma, onu izlemek de bir kozmik düşünüm olarak tasavvur edilmektedir.