Dune evreninin üçüncü kitabı... Muad Dib çöle yürümüş ve aradan dokuz yıl geçmiş. imparatorluğu Alia yönetmektedir. Çölün büyük bir kısmı artık yeşildir ve su sıkıntısı azalmıştır. Hatta bütün geleneklerine sıkı sıkıya bağlı Fremenler bile değişmiştir. Damıtıcı giysileri çok tercih etmemekte , eskiden su israfı olarak gördükleri davranışları hiçbir kaygı duymaksızın yapmaktadırlar. MuadDib'in bıraktığı din öğretisi yozlaşmıştır. ilk iki kitaba göre olayların hız kazandığı bir kitap Dune Çocukları. Tam bir karaktere ısınıyorsunuz öyle bir şey yapıyor ki karakter ya da öyle bir olay oluyor ki yazar bizi karakterden tamamen uzaklaştırıyor. Kitaptaki bazı kişilere değinmek istiyorum. Jessica ; ilk kitapta takdir ettiğim Bere Gesserit Jessica bu kitapta kendinden nefret ettirdi. Çocukları söz konusuyken kadar bencillik, gerçekleri görmezden gelme, soğukluk çok fazla. Başına gelebilecekleri çok iyi bilmesine rağmen Alia'yı yalnız bırakması ve Arrakis'e döndüğünde Alia'yı düşmanı olarak görmesi planlarını bu doğrultuda yapması pes dedirtti. Alia; Ah seçim şansı olmayan, rahimde doğan, içindeki koskoca evren ile tek başına mücadeleye tutuşan Alia... Bazı okurlar Alia'yı kötü olarak görüp yorumlayabilir fakat bence o ne kadar mücadele etse de tek başına içindeki diğer hayatlarla başa çıkamayan, kimseden destek görüp dayanak bulamayan biri. Stilgar ; belki de çizgisini hiç bozmayan, en azından Fremenlik'ini unutmayan bir karakter. Paul Atresides; çöle yürüyüşünden sonra çok yaşlanmış ve yıpranmış bir şekilde "vaiz" adıyla geri döndü. Bıraktığı öğretinin ne denli yazlaştığını görüp bunun aleyhinde konuşmalar yapmaya başladı. Aslında o da Alia'ya yardım elini uzatmadı ya da artık her şeyin çok geç olduğunun farkındaydı. Jacurutu'nun kötü muamelesi ve ona yaptıkları baharat yüklemeleri dengesini epey bozmuş. Hatta bu yüzden oğlu ikinci Leto'ya yaptıklarından ve seçimlerinden dolayı karşı bile çıkamıyor. Koskoca Muad Dib için üzücü bir durum. Leto ve Ganimet ; meşhur ikizlerimiz. Umarım bu iki karakteri sevmeyen yalnızca ben değilimdir. Halaları Alia'nın durumunu fark ettikleri halde ona yardım etmek yerine sadece acıdılar ve onun içine düştüğü durumu karşıdan izlemekle yetindiler. Her ne kadar biz Hilkat Garibesi değiliz deseler de asıl onlar Hilkat Garibesi bence. Leto, kitabın sonlarına doğru gezegen için insanlıktan vazgeçip kendini bir yaratığa dönüştürdüğünde bir nevi bu durumu itiraf ediyor. Kendisinin Leto olmadığını eski bir atasının kontrolü ele aldığını ve onun toplumunun yaşantı ve düşünce tarzını Arrakis'e getireceğini herkesin barış içinde yaşayacağını anlatıyor. Tabi bunu kibirle dile getiriyor. Ne de olsa o , çok uzun yıllar yaşayacak neredeyse ölümsüz bir Tanrı. Kısacası sevemedim ben bu ikizleri :) Bakalım dördüncü kitapta bizi neler bekliyor. Sevgili ikinci Leto'muz ne işler başarmış, neler yapmış. Herkesin Dune evrenine katılması dileği iyi okumalar :)

Dune ÇocuklarıFrank Herbert · İthaki Yayınları · 20214,074 okunma

·

31 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.