Artık ağlamaktan nefes alamaz, konuşamaz hâle gelmişti. Ağzı açık inleyerek ağlarken teri, akan gözyaşlarına karışmıştı; rimelleri akarken, iki kolunu öne doğru uzatıp bitkin hâlde, “Sarıl bana Âtıf.” dedi. “Birinin beni sarmasına ihtiyacım var.”
··
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.