Şehre tepeden bakan uzun bir sütunun
üstünde dururdu Mutlu Prens'in heykeli.
Tepeden tırnağa saf altından ince varaklarla
yaldızlanmıştı, gözleri iki parlak safirdendi ve
kılıcının kabzasında bir yakut kor gibi parlardı.
Çok hayranı vardı hani. "Rüzgargülü kadar güzel."
demişti sanatsal zevkleriyle nam salmak isteyen
bir Meclis Üyesi; "Sadece pek kullanışlı değil."
diye eklemişti, kullanışa önem vermediğini düşünmelerinden
korkarak -ki kendisi buna pek önem verirdi.