"Odamın penceresini açtım. Sabah oluyordu. Adanın zümrüt ufku üstünde pırlanta bir gökyüzü açılmış, mavi renkli bir deniz uzamıştı.
Bütün evrende, en sezilmez bir hareket esintisi, tek bir ses zerresi bile yoktu. Derin ve gümüş benzeri bir uyku ve sessizlik... Ruhum, o zamana dek hiç hissedilmemiş bir ferahlıkla aydınlanmıştı.”
Mehmet Rauf