Dilan Nazik: "İnsan kendini annesinin gözlerinde tanımaya başlar.

Ama hakkımda düşündüklerinin damgasını taşımayıp da gerçekten bana yönelik olan tek bir bakışını bile anımsamıyorum. Bakışını, sanki içimden geçermiş gibi arkamdaki bir şeye yönelik olarak hatırlıyorum.