Furkan: Dinle Paro: Öfkesini her halükârda yitiren, aciz demirleriyle bizi yutmayı amaçlayan bu habis yerden bir anlığına kurtulduğumu farz ediyorum... Acı ve yılgınlıkla bezenmiş bir akşam günü... Tüm tatsızlığına rağmen yine akşam yemeği kurulmuş, babam anneme soneler okuyor. Ve ben, bir hınç gibi sökmüşken evin odalarında; yalnızlığımı, ailemle birlikte apansız tekrarlıyorum! Sonra Paro, başım önüme düşüyor, kırılgan gökyüzünden inen, etrafa umut saçan damlalar gibi; gözyaşlarım dökülüyor... Kaybımı anlayan annem, yanıma sokulup ''üzülme!" Diyor... Sonunda kendimi kaybediyorum, hiçbir zaman üzülmeyecek, bir daha kırılmayacak ve... tenimi ezdirmeyecek kadar! Anlıyorsun değil mi, bir anlık huzurda... ölüyorum!

Dinle Paro: Öfkesini her halükârda yitiren, aciz demirleriyle bizi yutmayı amaçlayan bu habis yerden bir anlığına kurtulduğumu farz ediyorum... Acı ve yılgınlıkla bezenmiş bir akşam günü... Tüm tatsızlığına rağmen yine akşam yemeği kurulmuş, babam anneme soneler okuyor. Ve ben, bir hınç gibi sökmüşken evin odalarında; yalnızlığımı, ailemle birlikte apansız tekrarlıyorum! Sonra Paro, başım önüme düşüyor, kırılgan gökyüzünden inen, etrafa umut saçan damlalar gibi; gözyaşlarım dökülüyor... Kaybımı anlayan annem, yanıma sokulup ''üzülme!" Diyor... Sonunda kendimi kaybediyorum, hiçbir zaman üzülmeyecek, bir daha kırılmayacak ve... tenimi ezdirmeyecek kadar! Anlıyorsun değil mi, bir anlık huzurda... ölüyorum!

42 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Furkan