Sanırım, insanlar ancak bir yokluk çektiklerinde geride kalanlara sıkı sıkıya bağlanıp gitmesini engellemek istercesine, korku ve sevgi besliyorlar. Değer bilmek için kaybetmek gerekiyordu belki de. Fakat kayıplar bazen öyle eksiltir ki içimizdeki duyguları, en sonunda hissizleşir ve hiçbir duyguyu tam anlamıyla hissedemez oluruz. Acının olgunlaştırma biçimidir bu. Tecrübe der yolumuza devam ederiz sonra. Nasıl olsa hayat akıp giderken takılı kalmak, ilerleyememek, hayatı durdurmak gibi bir yeteneğimiz henüz gelişmedi. Hem ne demişler: " Devrilen atı vururlar. " Bu yüzden ne yaparsak, ne yaşarsak, ne kayıplar yaşarsak yaşayalım hayat her zaman akıyor. Biz ister olalım ister olmayalım.
·
75 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.