ahmet uluçay'ın iç dünyasının yansıması olmuş diyebiliriz. sinema sevdası, paraszılığı, hastalığı, köyü, istanbul ve hastane arasında geçen birkaç yılını günlüğüne kaydetmiş. potansiyeli bu kadar olan bir insanın sırf imkanı yok diye istediği gibi üretememiş olması çok üzücüydü. ahmet uluçay'ı tanımış olmayı çok isterdim
