Bir Ruhun Ölümü:Dorian Gray'in Portresi
"Her birimiz Cennet'i de Cehennem'i de içimizde taşıyoruz..."
"Kimsenin kendisini tanımıyacağı bir yerde olmak istiyordu. Kendi kendisinden kaçmak istiyordu."
"İnsanoğlu kendini aşırı ciddiye alıyor."
Öncelikle bu eser hakkında detaylı ya da yüzeysel bir inceleme yapmak zor çünkü kitap, birçok konuyu çok derin bir şekilde işliyor. O yüzden (şimdiden) kaçırdığım yerler için özür diliyorum. Ayrıca bence bu incelemeyi, kitabı okuduktan sonra okumanızı tavsiye ediyorum zira kitabı okumadan önce okursanız kitabın zevki kaçabilir. Diyor ve kitaba geçiyorum.
Kitabımızda üç ana karakter var bunlar:
Dorian Gray:Lord Henry'nin Hazcılık ile ilgili düşüncelerinden etkilenen yakışıklı genç adam. Ahlaki veya ahlaksız bütün zevklere açık hale gelmeye başlar.
Basil Hallward:Dorian'ın güzelliğine bağımlı hale gelen ressam. Dorian, Basil'in sanatsal potansiyelini görmesine yardımcı olur. Dorian'ın portresi Basil'in en iyi eseri olur.
Lord Henry Harry Wotton:Kitabın başında Basil'in arkadaşı olan soylu. Ancak daha sonra Dorian'ın güzelliğinden ve saflığından etkilenir. Oldukça hazırcevap. Lord Henry, yüzyılın sonundaki Viktorya kültürünün yorumu olarak görülür. Hazcılığı benimsemiştir. Dorian'ı kendi dünyaya bakış açısına çeker. Dorian ona benzemeye çalıştıkça yozlaşmaya başlar.
Ayrıca Bir mektupta Wilde, karakterlerin kendisini yansıttığını belirtmiştir: "Basil Hallward kendi hakkımda düşündüklerim: Lord Henry dünyanın hakkımda düşündükleri: Dorian -belki başka yaşlarda- olmak istediğim."
Kitabımız Ressam Basil Hallward'ın, Dorian Gray'in Portresini çizmesiyle başlıyor.Ayrıca Basil Hallward, sanatını büyülediği için hayran Dorian Gray'a...
Sonrasında Victoria Dönemi İngiliz toplumunun yansıtıcısı sayabileceğimiz Lord Henry, Dorian Gray'la tanışıyor ve o da Dorian Gray'in güzelliğine hayran oluyor ve yaklaşık 4,5 sayfa süren o "manipülatif" sözlerin döküyor... Dorian Gray'a, onun güzelliğinin yerini bir gün çirkinlik alıcağını, güzelliğinin ebedî kalmıyacağını söylüyor.Ve Dorian Gray, o zaman güzelliğinin farkına varıyor ve o anki çaresizlikle:
"Güzelliği solup gitmeyecek olan her şeyi kıskanıyorum. Senin yaptığın portre mi kıskanıyorum. Benim kaybedeceğim şeye o neden sonsuza dek sahip olsun? Geçen her dakika benden bir şeyler alıp götürürken ona bir şeyler katıyor. Ah, keşke tam tersi olsaydı! O resim değişseydi de ben hep aynı kalsaydım! Neden yaptın bu resmi? günün birinde benimle alay edecek, fena alay edecek bu resim!" Diyor ve dileği gerçekleşiyor.
Zaman içinde Dorian Gray "haz ve zevk" düşüncesini benimsemiş Lord Henry'nin sözlerinde daha da etkileniyor ve portresindeki yüz, "Dorian Gray'in ruhu kirlendikçe çirkinleşiyor.
Evet, Dorian'ın ruhu kirleniyor:ahlaktan, ruhtan, psikolojiden, her şeyden uzaklaşıyor aslında Oscar Wilde, burda "İnsanın bir şeyle uğraşmadığı, boş kaldığı zaman ruhunun kirlenmesiyle beraber psikolojik ve ahlaki bir çöküş yaşıyacağını anlatmış.
Evet, insan sadece "estetik değerlere" odaklanırsa onun için çöküş başlamıştır. İşte biz de Dorian'ın psikolojik çöküşünü görüyoruz.
Ayrıca 
Oscar Wilde kitapta "sadece" "Victoria Dönemi İngiliz toplumunun" ikiyüzlülüğünü değil evrensel bir insanın haz,zevk ve estetik için her şeyi yapabileceğini ama bunun da sonucunun ya ölüm ya da psikolojik çöküş olacağını dile getirmiş.
Benim çok sevdiğim bir eser oldu umarım sizler de seversiniz.
Buraya kadar okuduysanız teşekkür ediyor ve kitabın ana düşüncesini de barındıran,doğru mu yanlış mı ayırt edemediğim
"Sanat, sanat içindir."
Sözünü yazarak buraya kadar okuyan herkese teşekkür ediyor ve incelememi bitirmek istiyorum.
Herkese İyi Günler Dilerim.
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.