Müzelere ve işkence odalarına göz atmak yeterliydi: Tüm o kıskaçlar, burgular, germe ve dayak aletleri, öbür dünyanın işkence odalarında sonsuza dek sürecek işkenceyi çocuksu bir fanteziyle taklit etmek isteyen dinsel bir arzunun ürünleriydi. Üstelik de, suçluya yardım ettiklerine gerçekten inanmışlardı. Zavallı adamın ruhunun itiraf etmek için çırpındığını ama bedeninin, kötülüğün kaynağı olarak onu engellemeye çalıştığını ve işkence yapmakla bedenin direncini kırıp adama iyilik yaptıklarını düşünüyorlardı. Keşişçe bir delilik.
Sayfa 146 - Can ModernKitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.