Şöyle diyordu Zeze:
- Acı çekmek ne demekmiş, şimdi anlıyorum.Acı çekmek bayılana kadar dayak yemek değildi.Ayaktaki cam kesiğine dikiş attırmak değildi. Asıl acı,kalbi baştan aşağı sancılara boğan ,insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi.Kolları,başı hep dermansız bırakan, yastıkta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şeydi.
Sayfa 169Kitabı okudu
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.