“Kediler doğalarına kuşak vererek yaşarlar, insanlar ise doğalarını bastırarak. Çelişkili görünse de, bu da onların doğasıdır. Aynı zamanda da barbarlığın bitip tükenmez cazibesinin kaynağıdır. Birçok insan için uygarlık bir kısıtlanma halidir. Korkunun esiri olmuş , cinsel açlık çeken ve göstermeye cesaret edemedikleri bir öfkeyle dolu olan kimseler, kendilerini olumlayarak yaşayan bir canlı karşısında ister istemez deliye dönerler. Hayvanlara zulmetmek, onları kendi yaşamlarında sürünüp durdukları iç karartıcı sefaletten uzaklaştırır. Kedilerin eziyet görüp yakıldığı Ortaçağ karnavalları, ezilmişlerin şenlikleridir.
Sayfa 27 - DomingoKitabı okuyor
·
86 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.