"Uyandığında daha çok çalışabilmek uğruna uyumak, acınası bir yaşam biçimidir. Keyif için uyu, kar için değil."
Filozofların bunca zaman bizlere dikte etmeye çalıştığı şeylerin bazıları yanlış olabilir mi? Belki de kedilerden öğreneceklerimiz var, olamaz mı?
Ya hayatın anlamını boşa arıyorsak, ya mutluluğu kovalarken aslında onu daha da itiyorsak, ya mantıklı olmayı başaramıyorsak, ya yeterli zamanımız yok diye ağlayıp, sadece zamanı kullanmayı bilmiyorsak, ya acılara bağlanıp, hayatı ıskalıyorsak, ya kendimizi bazı şeyleri yapmak zorunda hissediyorsak, ya korkulmaması gereken şeylerden korkuyorsak, ya uyumayı bile beceremiyor, hayatı sürekli ıskalıyorsak...
Bazen durup düşünmek ve bazı şeyleri kabullenmek gerekir. Hayatta sürekli anlam arayan biz insanlar mutsuzken, kediler hayatlarından hep memnun. Demek ki kedilerden öğreneceklerimiz var insanlık olarak, kim bilir...
Kışkırtıcı fikirler içeren "Kedi Felsefesi" bize minik, tüylü patilerin mutluluğundan ve bilgeliğinden yararlanma fırsatı sunuyor. John Gray, düşünmüş yazmış, biz de bu durumda okuyup gözlerimizi faltaşı gibi açarak acaba mı diyoruz!
Okunası...
Keyifli Okumalar!