“Benim sıkıcı ve karanlık dünyama muhteşem bir ışık oldun. Ama seni tekrar öpmeme izin verirsen…Eğer şimdi bir şeye başlarsak zaman durmaz. Son, benim sonum, uzaklarda belirsiz bir şey olarak kalmayacak. Zaman bana meydan okuyacak, çünkü…”
Sesi kısıldı. Elini daha sıkı tuttum. Gözyaşlarımız birbirine karıştı.
“Çünkü ne?” diye fısıldadım.
Dişlerini gıcırdatarak, “Çünkü Kace, günler geriye doğru akacak. Ta ki son gün gelene kadar,” dedi. “Sana veda etmem gereken gün.”
Sayfa 168
·
36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.