Kalıplaşmış bir söz vardır bizi hüzünlendiren. Biz ona “Hiçbir zaman olmayacak” deriz. İşte bu kalıbımız ile yola çıkıp olduramadıklarımız için üzülmek yerine bu cümleyi kabullenip elimizdekilere sevinmemize vurgu yapmıştır yazar. Olmazları oldurmaya çalışmayıp kendimize geç kalmamamız gerektiğini kendine has tarzıyla anlatmıştır. Kalıplaşmış bazı düşüncelere karşı gerçeklerden yola çıkarak cevaplar vermiştir.
Kısaca anlatmak istersem olmazların kitabı derdim bu eser için. Biraz sohbet havası vardı ve yazar kendi içini dökmüştü adeta satırlara bence.
