Ey İnsanlar! Ben sizlere iyiliği tavsiye ettiğim halde, sizin en iyiniz ve en hayırlınız değilim. Ben nefsime karşı çok müsrifim, ona hakim değilim ve onu Rabbine vacibi olan itaâtlere boyun eğdirebilmiş değilim. Aslında bir müminin, kendi nefsine tam manasıyla hakim olduktan sonra başka bir mümin kardeşine öğüt vermesi gerekliyse de, bizim vâ'z edişimiz vâizlerin olmayışından Allah'ı ve dini anlatanların az oluşundan ve Allah yoluna davet edenlerin, O'na itaâtı sevdirip, O'na mâsiyetten nehyedenlerin kalmayışındandır. Fakat basiret ehlinin biraraya gelmesinde ve müminlerin birbirleriyle müzakeresinde takva sahiplerinin kalbleri için hayat, gaflette olan için uyarı ve unutmak korkusuna karşı güvenlik vardır. İşte bunun içindir ki Allah sizi bütün kötülüklerden muhafaza etsin- zikir meclislerinden ayrılmayın. Umulur ki duyacağınız bir küçük kelimenin bile size faydası dokunur. "
Sayfa 112Kitabı okudu
·
108 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.