Özlemini çektiğimiz, idealleştirdiğimiz birini insan boyutlarına sığdırma cesaretini uzun süre gösteremeyiz.Şimdi birlikte yaşıyorduk ve geçip giden yıllarımıza ateşli bir hastalık gibi çöken dayanılmaz gerilim ortadan kalkmıştı, artık birbirimiz için sadece insandık, bir erkek ve bir kadın, bedensel zayıflıkları ve gündelik sorunları olan insanlar ve buna rağmen hala beni, benim kendimi hiçbir zaman görmediğim gibi görmek istiyordu.Bir rahip ya da başka bir dünyadan gelmiş, yüce bir varlık gibi.Oysa ben sadece umut eden, yalnız bir insandım.
·
27 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.