Yine seni düşünüyorum, odamın güne bakan penceresinde. Uzun zamandır sensizliğin hasretiyle yaşıyorum. Ve özlüyorum seni toprağın yağmuru özlediği gibi. Bilsen, ne kadar zor içimdeki sevinci ve sevgiyi yazıya dökmek... Anlatamam Şimdi güne bakan penceremi açıyorum seni anlamak, duymak
ve hissedebilmek için. Odamda şimdi senin kokun var, rüzgârlarla hissettiğim. Dün gece gökyüzünde binlerce, yüz binlerce, milyonlarca yıldızın titrek ışıkları, görüştüğümüz o ilk geceki
gibi, canlı ve parlaktı ve gülümsüyordu bana senin bakışlarınla. Oysa sen yoktun. Ama yaşıyorum şu an seni, yeniden ve yeniden... Dayanılmaz bir acı olsa da şimdi seni görememek, ama ruhumda hissederek.
·
91 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.