DOSTOYEVSKİ OKUMAK ZAMAN KAYBIDIR ELBETTE! Öyle ya, artık hız çağında yaşıyoruz. Oturup binlerce sayfadan oluşan bir külliyatı okumak bu yönüyle akıl karı bir şey değildir. Öte yandan kapitalizm ruh ve vicdanların yerine Para Çekme Makineleri (ATM) yerleştirerek insani erdemleri birer ayak bağı olmaktan çıkarmaya çalışmaktadır. Başarılı diye adlandırılan kişi; kıyasıya bir rekabetin hüküm sürdüğü yaşam adlı savaş meydanında hızla hedefine koşmaktayken para kazanan kişidir de. Tam da böylesi bir ortamda kalkıp Dostoyevski’nin kitaplarını okumak kendi kendine suikastte bulunmak anlamına gelecektir. Başkasının, ötekinin yüreğine misafir olup her fırtınaya tanık olmak, kişinin kendi ruhuna dokunması, yani insanlığına gözlerini dikmesidir de. Bu da çağımızın karakteri göz önüne alındığında yarışın dışına itilme, yani bir tür sakatlanma halidir. Dostoyevski’den uzak durulmalıdır, çünkü Stefan Zweig’e göre “Dostoyevski, psikologların psikoloğudur… İnsan kalbinin derinliği onu sihirli bir şekilde çeker… Öteki sanat bilme dayanıyorsa, onunki kara sanattır. O, deneysel kimya yapmaz, tersine gerçeğin simyasını yapar, astronomi değil ruhun astrolojisini yapar. O, soğuk bir araştırmacı değildir. Hummalı bir sanrıcı olarak gözlerini hayatın derinliklerine bir kabusa diker gibi diker..” Dostoyevski bir edebiyat dehasıdır. ‘Bazı insani sorunların toplumsal bir çözümünün bulunmadığını’ bilmekle kalmaz, roman ve öykülerinde bu gerçeği işler de. Dostoyevski, kendine rağmen bir dehadır. Yazmaya başladığında neredeyse kişiliğinden tümden soyunarak kendini kelimelerden bir aynaya çevirir. Dostoyevski bu durumu şöyle ifade eder: “En kötüsü de, çok tutkulu, iğrenç bir yapımın olması… Her yerde ve her şeyde sınırı zorluyorum, bütün hayatım boyunca hep sınırı aştım…” Bütün bunlara rağmen yine de Dostoyevski okumakta ısrar edenlere söylenmesi gereken söz şudur: ‘İyi edebiyat okumak para kazandırmaz veya daha hızlı koşmanızı sağlayarak hedefinize ulaşmanızı sağlamaz. Sadece kendi yüreklerinizin sesini duymaya başlarsınız. Bu da uykularınızın kaçmasına neden olur. Sonrası mı? Sonrası; nefes aldığınızı hissedersiniz! Evet, bu kadar!”

DostoyevskiOrhan Düz · Kaknüs Yayınları · 2001130 okunma

·

1 artı 1'leme

·

35 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.