Sınıftaydım yirmi dört meraklı göz bana bakıyordu. Sabriydi, Havvaydı, Sevinçti, Caylandı... Ama ben onları, ana kucağında yeni ayrılmış, ne yapacaklarını, temel ihtiyaçlarını bile nasıl karşılayacaklarını bilemezliğin vermiş olduğu ürkek bakışlarının, kendilerine güvenen ışıl ışıl bakışlara döneceğini ümit ederek. Söz vermiştim kendime: Baba olacaktım, anne olacaktım, vatanlarına yakışır bir kişiliğe ve iyi bir geleceğe sahip olabilmeleri için, işin bana düşen kısmında hiçbir fedakárlığı esirgemeyeçektim.