Gönderi
“Unutma Beni Apartmanı”, Nermin Yıldırım’ın ilk romanı olarak 2011 yılında okuyucularla buluşmuş. Roman, hayalet yazar olarak yaşamını sürdüren kırk üç yaşındaki Süreyya’nın yıllar sonra hiç ummadığı bir anda yüzünü dahi görmediği annesinden aldığı beklenmedik bir telefonla başlar. Hikaye ilerledikçe okuyucu matruşka gibi iç içe geçmiş karakterlerle tanışır. Tanışılan bu karakterlerin de birer derin hikayesi vardır ve bu hikayeler sayfalar ilerledikçe ortaya çıkmaktadır.
Türkiye’nin toplumsal hafızasına zaman zaman ışık tutan bu romanda etkilendiğim birden fazla karakter oldu ama en çok etkilendiğim karakterler şüphesiz Süreyya’nın babaannesi ve Madam Karin’di.
Nermin Yıldırım’ı bu roman ekseninde tanımlayacak olsam “cesur” derdim! Neden mi? Çünkü hayalet yazar olarak geçimini sağlayan Süreyya karakteri üzerinden yazdığı birçok romanın içeriğini okuyucuyla paylaşıyor. Yani roman içinde roman okumuş oluyoruz. Bu bağlamda yazarın farklı roman fikirlerini tek bir eserde sunması bana cesurca geldi. Çünkü istese o konuları da farklı kitaplar olarak yayımlatabilirdi.
Yazarın akıcı, sade ve merak uyandırıcı üslubu, romanı okurken sizi adeta içine çekiyor. Aynı üslubu “Ev” romanında da görmüştüm ve bu da yazarın kendi tarzını net bir şekilde ortaya koyduğunu gösteriyor. Sonuç olarak ben okurken pek keyif aldım.
.
·
32 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.