Daha önce Guguk Kuşu romanı için; Jack Nicholson yüzünden kitabın filmi değil de filmin kitabı olabiliyor diye yazmıştım. Aynı durum burada da geçerli. Kitap; çok akıcı, özgün, heyecan verici olsa da Erdal Beşikçioğlu’nun dev oyunculuğu “yüzünden” ancak dizinin kitabı olabiliyor. Evet, çok kaliteli bir olgu ile akla geliyor. Ancak kendisi “özne” olması gerekirken ancak özneyi hatırlatan bir “nesne” veya “sıfat” olabiliyor. Bobby Mcferrin’in, Bob Marley sayesinde daha bilinirlik kazanan, içinde çok fazla yaşanmışlık bulunan, şarkısının düne kadar insana mutluluk aşılayan bir iksir iken, şimdi ise bir cep telefonu operatörünü hatırlatan basit bir reklam cingle’ı olması kadar acı bir durum olmasa da; Kitap, “şamda kayısı” durumunda olabilecek iken “iç güveysinden hallice” ye razı duruma getirilmiş. Behzat Ç dizisinin hayranıysanız kitapta okumayanların anlayamayacağı bir duygu yaşıyorsunuz. ( Seyretmeyengiller! Uğraşmayın anlayamazsınız !!! youtube.com/watch?v=wEAGJlO... Çok acele bir yere yetişilmesi gerekirken, çok eski bir dostla tesadüfen yolda karşılaşmak gibi bir şeydi bu kitabı okumak. “ Çok özledim oğlum ben seni ya!” diyemezsin, çünkü denmiyor anasını satayım! Yaşadığın ortamda en çok eksikliğini hissettiğin samimi bir nefestir karşındaki, biraz daha konuyu uzatmak istersin ancak ikinizin de 5 dakikası bile yoktur çünkü kurtarılacak bir dünya sizi bekler (!) Mecburen, dünyanın en samimiyetsiz sözlerinde TOP 10’a girecek sözü söylersiniz birbirinize: “ Mutlaka görüşelim.” Bu kitapta da bir yandan sayfaları merakla çeviriyor, bir yandan da bitmesin istiyorsun. Karakterlerin her biri birbirinden kaba, birbirinden cahil ama çok doğallar, çok dürüstler… Sen, ben edince ağızda iğrenç duran o küfürleri, onlar çok güzel ediyor… “ Doyamadım ama ben amirime, Harun’a” diyemezsin çünkü denmiyor… Hem daha çok kitap var, onlara ayıp olur… Ortaya ilk çıktığından beri adalet sisteminin bir türlü oturamadığı güzel ülkemde dürüst bir polis olmanın ne kadar zor olduğunu görüyorsunuz. “Küçük kötüler” de sorun yok çünkü onlara güçleri yetiyor. Ama bizlerin adlarını bile bilmediğimiz veya belki de gerçek yüzlerini görmediğimizden alkışladığımız, “BÜYÜK KÖTÜLER” i gözleri ile görüyor, nefeslerini hissedecek kadar onlara yakın oluyorlar ama onlara bir türlü dokunamıyorlar. Bu, bütün şarkıları ezbere bilip dilsiz olmak gibi bir şey… Eğer diziyi “seyretmeyengiller”denseniz çok ama çok sarsıcı bir son sizi bekliyor… Sözün özü; Çok “harbi” , çok güzel bir kit... Behzat Ç: La bi sus artık ! Oğlum niye bu kadar uzun yazıyorsun sen ? İşsiz misin? Meşrebi: Yok amirim ne alakası var? Arada sırada uzun yazıyorum. Hem sizi çok sevd… Behzat Ç: Saçma sapan konuşma! Şunlara bak, yazdıkların da bir şeye benzese. Al bunu al,al,al Harun ! Kayışı sıyırmış bu… Meşrebi: Aaa! Harun da mı burada ? Pardon amirim hunimi alıp geliyorum… Unutmadan aşağıda emanet var çıkarken alırsınız… Yettim amirim! youtube.com/watch?v=VouJ8bp...

Her Temas İz BırakırEmrah Serbes · İletişim Yayınları · 20215bin okunma

··

80 görüntüleme

Bahar Acar

@bahar ·

13 Eylül 2017 16:50

"Kitap; çok akıcı, özgün, heyecan verici olsa da Erdal Beşikçioğlu’nun dev oyunculuğu “yüzünden” ancak dizinin kitabı olabiliyor." :))) Sondaki şarkı da pek yakışmış.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Meşrebi Kalender