Notalar parmaklarından akıyordu; sesler başta kararlı çıkmasa da Celaena müziğin duygusuna kapıldıkça daha kendinden emin çalmaya başladı. Çaldığı parça hüzünlü olsada içini temiz ve taze hislerle dolduruyordu. Ellerinin çalmayı unutmamış olmasına; bir yıl süren karanlığın ve köleliğin ardından zihninin bir yerlerinde müziğin canlı kalıp nefes aldığına şaşmıştı. Bir de notaların arasında bir yerde Sam’i bulmasına. Bir parçadan diğerine geçip dile getiremediklerini müzikle dillendirirken, eski yaraları deşerken ve sesler kendisini bağışlanmaya ve kurtuluşa eriştirirken zamanın nasıl geçtiğini fark etmemişti.
Sayfa 153
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.