“Nietzsche, Lou Salome’den ayrıldıktan sonra, denir ki kesin yalnızlığa düşmüş, hiçbir yardım olmadan yaratacağı engin eserin görünüşü ile de yorgun ve heyecanlı, Cenova körfezine bakan dağlarda geceleri gezinir, yaprak ve dallardan yaktığı ateşin sönüşünü seyredermiş. Çok geçirdim o ateşleri hayalimden; ve düşüncelerimde, bir çok eserlerle insanları, denemek için, o ateşin karşısına koymak istediğim oldu, Çağımızın da dayanılmaz yakıcılığı hiç şüphesiz bir çok eserleri kül haline getirecek. Ama ateşe dayanacakların maddesi sağlam kalacaktır ve bu kalacakların önünde kendimizi tutmadan adı «hayranlık» olan zekânın en büyük sevincine bırakabiliriz..”
S/ 53-54 ( #235999770 )