"Çok severim Müjgan'ı, kalbime kara bulutlar doluşsa Müjgan açtırır güneşleri. Öyle bir laf eder ki en karamsar anımda, bir bakmışsınız tüm dallarımda çiçekler açmış. Mahalleli de bilir bizim dostluğumuzu. Müzeyyen davet edildi mi Müjgan'a söylemeye gerek kalmaz, terzi aynı kumaştan bir değil iki elbise diker, sabahları fırından alınan sıcak ekmek bile ikiye bölünerek biter. Ege, Akdeniz ya da Marmara Denizi de bilir bizi... Müjgan ve Müzeyyen ayrılmaz."
Sayfa 100 - Müzeyyen GünerKitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·108 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.