Mezopotamyalı gökbilimci rahipler, Güneş, Dünya, Ay ve gezegenlerin çetrefilli hareketlerini
ölçmek ve birbirine uyumlandırmak için karmaşık bir küresel astronomiye güvenmekteydi. Dünya bir
ekvatoru ve kutupları olan bir küre olarak ele alınmaktaydı; gökler de hayalî ekvator ve kutup
çizgileriyle ayrılmıştı. Gök cisimlerinin geçişi ekliptik (tutulum), yani Dünya'nın göksel küre üstünde
Güneş etrafındaki yörüngesinin düzleminin izdüşümü; ekinokslar (Güneş'in yıl içinde tutulum üstünde
yaptığı kuzey ve güney hareketi sırasında gök ekvatorunu kestiği gün- tün eşitliği noktaları) ve
gündönümleri (Güneş'in yıl içinde tutulum boyunca yaptığı hareket sırasında kuzey ve güneyde en çok
yükselimde olduğu zamanlar) ile ilişki-lendiriliyordu. Tüm bu astronomik kavramlar, bugün de
kullanılmaktadır.