İnsanın fıtrat olarak kötü olduğu gerçeğini kabullenmesi bir nevi insanoğlunun kendi gerçeğinin sınırlarına varmasıdır. Her insan bu ümitsizliğin pençesinde kıvranmıştır bir dönem.
Bu kitap da tıpkı böyle hissettirdi bana. Hep "hayır bu böyle olamaz" dedikçe, olmaz dediklerim oluverdi. İmkansız dediklerim monotonlaştı zihnimde.
