Merhabalar :) Herhangi bir inceleme yapmadan geçirdiğim büyük bir zaman diliminin ardından, incelemesini yazmam farz niteliğine gelen bir eserle karşınızdayım. Eseri çok sevenler ve hiç sevmeyenler olmuş, ben ise ikisinin de ortasındayım. Fakat öncelikle yazarı tebrik ederim, eğer gerçekliği olmadan ortaya koyduğu bir eser ise hayal gücü takdire şayandır. Neyse gelelim hikâyeye; Eser babasının kaybı ardından büyük bir buhrana giren baş karakterin, sevgilisinin de hayatından çıkması ile tamamen çökmesini ve hayatını sonlandırma dileğini konu alıyor. Baş karakterimiz (Ömer Önayaz) intihar etmek için pekte yakın olmadığı, sadece kendi menfaatleri umurunda olan arkadaşı Harun'dan yardım istemesi ile başlıyor. Ve Harun'un önerisi ile ölmeden önce yapmak istediklerini gerçekleştiriyor. Kitabın asıl konusu bu şekilde, daha fazla ayrıntı verirsem spoiler'a gireceğini düşünüyorum. Sonu ise hayatınız boyunca unutamayacağınız türden, gerilimi son sayfalarda fazlası ile yaşıyorsunuz. Aslında hikaye boyunca Ömer karakterinin pasif bir kişiliğe bile sahip olduğunu düşünebilirsiniz ama aksi olduğunu size kanıtlayacağına emin olun. Fazlası ile zeki, soğukkanlı ve psikolojisi epey bozuk bir karakter. Asıl ürkütücü olan ise ömrümüz boyunca belki de bu tür insanlara birden fazla kez denk gelmiş olma gerçeğimiz. Kısacası benim fikirlerim bu şekilde. Yalnız bir sonuca değinmek istiyorum, kitap boyunca karakterin "herkesleşmeme" çabası sonucunda herkesleşmiş olduğu gösteriliyor fakat bence kitap boyunca karakter gayet herkesleşmiş, sıradan bir karakter ama sonunda ise olağan dışına çıkıyor. Nedense ben buna takıldım, bilemiyorum belki de kitap boyunca en gereksiz olan şey dikkatimi çekmiştir. Kısacası benim yorumum bu şekilde idi, okumanızı tavsiye ederim.

HerkesleşmeTunç İlkman · Destek Yayınları · 20161,096 okunma

·

328 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.