saksıda büyüyen bir çiçek kaldı geriye
tozlanmış raflar, akşamın kuytularından
düşün ki bardakta bekletilen suyu
ne kadar yanlıştı kendi yerinde
hatırla bir gülün açma mevsimini
yazın kalbine girdiğin saatlerde
uzun kıyılardan edindiğin ince merak
batardı nasıl, güneşi kızıla boyayarak
bahçem ayrıydı gecenin hevesinden
bakımsız kalan onca şey: örneğin yüzün
tut ki ot kokusu ya da acı karanfil
aşka dönüşüyorsa her şey bir bir
ey sevgili dünya! ey masum yanlışlık!
beni telaşına ekle ve yazgımdan çık artık.