Zerin'in hali vakti yerindedir ve Romanya'yı çok seviyordur. Ülkesine Romanyalı sığınmacılar gelir ve bu onun dikkatini çok çeker. Onları gözlemlemeye başlar. Sonra bu ailenin evlerine gider, aileye hediyeler almaya başlar. Her gün bir bahane ile onların hayatına dahil olur. Bir gün çocuklara çikolata, bir gün nir ihtiyacınız var mı diye, bir gün iş bulma bahanesi ile..
Böylece geriye dönüp baktığında Romanyalı aile olmadan hayatının çok keyifsiz olduğunu hatırlar.
Bundan sonrasını yazmak istemiyorum çünkü devam edersem sonunu söylemem de gerekir. Ama şunu söyleyebilirim: Kitabın adı ve kapağı zaten sonuna dair fikir veriyor ama yine de kitabın sonu beni çok şaşırttı. Hiç böyle bir son beklemiyordum. (Bu söylediğim Flavio ile ilgili)
Yunanlar sanatta çok cesurlar. Edebiyatta da sıradışı olduklarını görmüş oldum.
Son olarak 8 puan vermem sizi yanıltmasın, çok akılda kalıcı ve çok akıcı bir eserdi.
