Kitabın başında yazarın notunu okuduğumda çok heyecanladım. İki seri katilin birlikte çalıştığını söyleyince ben asi, havalı karakterler bekliyorum ama komedi kısmını atlamışım. Bu kadar vahşetin içinde komik karakterler beklemiyordum. Bunun iyi olup olmadığını anlayamadım çünkü kitap hızlandırılmıştı. Çok hızlı bir giriş okudum ve macera başlıyor derken araya sürekli zaman giriyor olaylar atlanıyordu. Hep bir kopukluk vardı bölümlerde. O kadar ki geriye dönüp bir şey mi atladım acaba dediğim bile oldu. Oysa bana yeni tanıştıkları ilişkileri lazımdı çünkü bende onları yeni tanıyordum!!! Kitap ileri sardıkça Rowan ve Sloane bir birilerini tanıyordu ama ben değil. Sonra sanki ilk baştan başlıyormuş gibi (ama bu sefer Cellat ve Karakuş birbirilerini tanıyor olduğu zamandan) okudum. Buna alıştıkça karakterleri gerçekten sevmeye başladım. Komik, tatlıydılar ( özellikle Rowan) ama korkunç katillerdi ve bununla ilgili hiçbir sorunum yok. Hakettiler. Yine de o aradan geçen yıllarda iletişimlerini okumak, bu raddeye nasıl geldiklerini detaylarını öğrenmek isterdim. Uzun bir kitap olabilirdi çünkü buna değer karakterleri ve konusu vardı. Her şeyden bir az olmadı. Devam kitabı Rowan'ın abisinin olacak ama çok garip hissettim sanki burada bitmemeliydi. Bir şey eksikti. Galiba bu da çok hızlı anlatımındandı. Ve şey, hayaletlerde yoktu bu arada o kadar da heyecan yapmıştım. Sonda küçücük bir kısımdı o da ikinci kitabın özetiydi sadece.

Cellat ve KarakuşBrynne Weaver · Juno Kitap · 2024122 okunma

·

229 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.