Hz. Ömer'e hayran kalmamak mümkün mü..
Kudüs şehri İslâm ordusu tarafından kuşatıldıktan sonra Kudüslüler, şehri ancak halifeye teslim edeceklerini söylediler. Haber, halifeye bildirildi ve halife, kölesi ve bir devesiyle Kudüs'e gitmek üzere Medine'den yola çıktı. Yalnız bir devesi bulundu- ğundan yolda köle ile nöbetleşe deveye biniyorlardı. Kudüs'e girecekleri zaman sıra kölede idi. Köle devenin üstünde, halife yerde devenin ipini çekerek şehre girdiler. Bir akşam çalışma yerinde yanına bir adam gelerek görüşmek istediğini söyledi. Halife kendisine, görüşmenin devlet işi üzerinde mi, yoksa özel mi olduğunu sordu. Adam özel konu üzerinde olduğunu söyleyince halife masanın üstünde yanan devletin mumunu söndürdü ve kendi şahsî malı olan mumu yaktı; ondan sonra adamı dinledi. Bir Arap çölden Medine'ye gitmekte iken şehrin yakınlarında
iki adamın çalıştığını gördü. Bunlardan biri balçık yoğuruyor, öbürü kerpiç kesiyordu; tuğla yapıyorlardı. Arap açtı; çalışanlardan yiyecek istedi. Onlarınsa biraz kuru ekmekten başka şeyleri yoktu. Onu verdiler, lâkin bu ekmek, yenemeyecek kadar kuru ve lezzetsizdi. Açlığını onunla gideremeyen adama, biraz daha sabredip Medine'ye gitmesini ve tarif ettikleri yere giderek durumu anlatmasını, orada kendisine yiyecek vereceklerini söylediler. Yolcu, Medine'de kendisine tarif edilen yeri buldu ve orada bol ve lezzetli yemeklerle karnını doyurdu. Çıkarken gizlice, o güzel yiyeceklerden birazını torbasına attığını garsonlar gördüler. Kendisine, "Bunu yapma, istediğin zaman gel, burada karnını doyurursun", dediler. Bunun üzerine yolcu, "Kendim için değil, çölde rastladığım zavallı adamlar için alıyorum. Onların yenecek ekmekleri bile yok!" deyince kendisine güldüler ve dediler ki: "Onların biri halife Ömer, biri de Ali'dir. Bu imaret Ömer'indir. Halife maaşlarını buraya bağışlamıştır. Burada fakirlerin karrunı doyurur, kendisi de o gördüğün şekilde elinin emeğiyle geçinir".
·
138 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.