Dostoyevski’ye önemli görünen affediş, başkalarının affetmesi değil, günahkarın kendini affetmesiydi; bu kendi vicdanının yapacağı bir şeydi ve bu affediliş ancak acı çekmeye gönüllü olarak boyun eğmekle, onu aramakla kazanılabilirdi.
Sayfa 280
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.