İlk defa japon klasiklerinden bir kitap okudum. Okuyalı çok zaman oldu ama hissettirdiklerini hala hatırlayabiliyorum. Melankolik bir kitap olması beni kendisine çekti açıkçası. Çoğu zaman yalnız değilmişim düşüncesine kapıldım, bazen de bastırdığım duygularımla yüzleştim diyebilirim. Yazar kitabı intihar etmeden önce yazmış. Bir nevi otobiyografi tarzında kendi içini dökmüş. Kitap genel olarak topluma dahil olmayı beceremeyen, kendini bir pislik olarak gören birinin hayatını anlatıyor. Yazar ilk başlarda küçüklüğünü anlatarak başlıyor kitaba. Çok küçük yaştan itibaren ruhuna taktığı bir maskeyle hayata tutunmaya çalışan küçük bir çocuk. Soytarılık yaparak insanları güldürmeye, kendini sevdirmeye çalışan bir çocuk. İç dünyası ise çok farklı. Aslında kitap bana herkesin bir maskesi olduğunu hatırlattı. Dışarıda gördüğümüz yüzler, duygular, düşünceler hepsi bir tiyatrodan ibaret. Bu yüzden de kitap beni kendi kabuğuma çekti diyebilirim. Sonuc olarak çok etkileyici, sürükleyici ve güzel bir kitaptı. Son zamanlarda okuduklarımın en iyisi diyebilirim. Tavsiye ederim.

İnsanlığımı YitirirkenOsamu Dazai · İthaki Yayınları · 202333,4bin okunma

·

36 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.