Olay örgüsü anlatımında kullanılan uzun ve detaylı tasvirlerin beni bir noktada sıktığını söyleyebilirim. Normalde severim fakat bu kitaptaki anlatım tatsız kelime yığınlarıydı. Ve kitabın tüm eveleyip gevelemeleri son 10 sayfası için. Okurken Eric ve Frank üzerinde yorumlar yapabiliyorsunuz fakat onca anlatımın icerisine az da olsa babanın genel karakter özelliklerine yer verilmediği veya çok yüzeysel değinildiği için ebeveyn-cocuk ilişkisi üzerinden bağlantı kuramıyorsunuz ta ki son 5 sayfaya kadar ve sonda artık şu yorumu çoğu kişinin yaptığına eminim. Bir çocuğun davranış bozukluğunun altında yatan temel sebeplerden birisi ebeveyn tutum ve yaklaşımlarıdır. Kitapla ilgili olarak ayrıca Otomatik Portakal ve Sineklerin Tanrısı'nı çağrıştırması, şiddet ve taşkınlık içeriğini özellikle bunların üzerine çıkarma çabası da itici geldi diyebilirim. Özetle zaman kaybı olarak nitelendirdiğim bir okuma oldu benim için. Kitabın tamamı aslında son sayfalardaki şu cümleleri kurmak için yazılmıştı. - hepimiz kendi fabrikamızda bir koridora girdiğimizde, kaderimizin belirlendiğine inanabiliriz; ama bir kelime, bir bakış, bir boşluk; her şey onu tamamıyla değiştirebilir ve mermer sarayımız bir lağıma, fare deliğimiz altın bir salona dönüşüverir. varacağımız nokta aynıdır, ama hepimizin yolculuğu farklıdır ve biz yaşayıp büyüdükçe değişir. ben senelerce önce bir kapının arkamdan kapandığını düşünmüştüm: meğer hala kadranın üzerinde yürüyormuşum. şimdi kapı kapanıyor ve yolculuğum başlıyor. - ölüm hep heyecan vermiştir bana, insana ne kadar canlı olduğunu hatırlatır, ne kadar kırılgan ama şimdilik şanslı olduğunu; fakat kendisine yakın birinin ölmesi, insana bir süreliğine de olsa delirme fırsatı verir, başka zamanlarda bağışlanamayacak bazı şeyleri yapabilme fırsatı. çok kötü davranıp yine de anlayışla karşılanmak ne hoş olurdu!

Eşekarısı FabrikasıIain M. Banks · Ayrıntı Yayınları · 19961,412 okunma

56 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.