“kafandakini bilmiyorum umrumda da değil, bana kalbindeki lazımdı. dışarıda güneş tatlı tatlı ısıtırken serin bir rüzgar esiyor ama zifiri karanlık zindandaki mahkuma ne? içinde güzel bir sevgi var ve bu sevgi bir çiçeği dalından kopsa da yaşama tutundurur fakat dışında bu sevgiden esaret yoksa bundan çiçeğe ne? ne mahkum güneşi gördü ve zifiri karanlık odadaki anahtarı aradı umutla, ne çiçek yaşayacağına inandı aslında ait olduğu yerden alınmasına rağmen toprağıyla…”