"bütün çocuklar karanlıktan korkar" hepimiz karanlıktan korkmuşuzdur bi dönem hatta belki hâlâ korkuyoruzdur. gözümüz alışana dek ürkütücü gelir alıştıktan sonra her şey daha da normal bir hâl alır. hayattaki acıları da karanlıkta kalmaya benzetiyorum aslında. ilk başta insan fazlaca afallar ne yapacağını bilemez hatta karanlıkta yürümeye çalışırken çok daha fazla zarar görebilir ama zaman geçtikten sonra göz karanlığa alışınca işler biraz daha kolay olmaya başlar. fakat o karanlık hiçbir zaman geçmez. sadece gözümüz alışmaya başlar. fakat o acı hiçbir zaman geçmez. sadece kalbimiz alışmaya başlar. kitapla alakası olmayan edebiyatımı yaptığıma göre kitaba geçebilirim elbette. 9 yaşındaki başrolümüz mafalda nadir görülen bi görme sorunu yaşar "stargardt" 6 ay gibi bir süre sonra görme yetisini tamamen kaybedip karanlıkta kalacak. bu süreye dek yaşadıklarını, arkadaşlıklarını, kiraz ağacıyla arasındaki mesafeyi okuyup fazlasıyla keyif alabileceğiniz bi çocuk kitabı. okurken küçük prens, şeker portakalı hissini veriyor. cesareti, umudu iliklerinize kadar hissedeceksiniz hem de 9 yaşındaki bi çocuktan. benim için en etkileyici kısım eserin otobiyografik bi eser olması. yazarın kendi yaşadığı hastalık. hatta kitabın sonunda mafalda arkadaşına ilerde bir kitap yazacağından ve kitabın ilk cümlesinin "bütün çocuklar karanlıktan korkar" olacağından bahsediyor. ve kitabın ilk cümlesi "bütün çocuklar karanlıktan korkar"

Kiraz Ağacı ile Aramızdaki MesafePaola Peretti · Genç Timaş Yayınları · 202010,9bin okunma

·

93 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.