«اللَّهُمَّ أَسْلَمْتُ نَفْسِي إِلَيْكَ، وَفَوَّضتُ أَمْرِي إِلَيْكَ، وَأَلَجَأْتُ ظَهْرِي إِلَيْكَ، رغبةً ورهْبَةً إِلَيْكَ، لا مَلْجأَ ولا مَنْجَى مِنْكَ إِلاَّ إِلَيكَ»
«Allah’ım, nefsimi Sana teslîm ettim. İşimi Sana havâle ettim. Sırtımı Sana dayadım. Bunu Sana olan rağbetim ve yine Sen’den duyduğum korku sebebiyle yaptım. Sen’den yine Sana kaçmak, ve Sen’den yine Sana sığınmaktan başka çare yoktur.»
Buhârî | 247