Derin nefesler aldı.
Bu hayatta tekti. Annesini denkleme sokamıyordu bile. Belki bir iş bulurdu, belki geçici bir süre çalışabileceği garsonluk gibi bir iş. Babası öldüğünde mirası açıklanmamış, belli bir tarihte açık- lanacağı söylenmişti. Evdeki ihtiyaçları gidermek için babasının banka kartını kullanıyordu, içinde ne kadar kaldığını bilmiyordu bile. Hazan ciğerlerini yakacak kadar derin bir nefes aldı.
Neden?
Neden sorusu zihnindeydi, neden ben? Hayata isyan etmenin sırası değildi, ancak Hazan her yeni sabaha gözlerini açtığında bu soruyla karşılaşıyordu. Kapı açıldığında Hazan ellerini yüzünden çekip çocuğa baktı. Çocuğun yüzü ifadesizdi. Elinde kabarık bir zarf vardı.
“Bu sana, Tilki,” dedi çocuk zarfı uzatırken.
Tilki mi?
“Tilki mi?”
Hazar'ın dudağının ucu yukarı doğru kıvrıldı: “Evet, saçların kızıl ancak boyuyorsun.”
Sayfa 22Kitabı okuyor
·
136 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.