Çocukluğumuzun kitabı.
Spoiler içerir.
José Mauro de Vasconcelos bize"bir gün acıyı keşfeden bir çocuğun hikâyesi"ni bu kitapda anlattı.
Zezé'de yoksul her çocuk gibi hayata bir sıfır yenik başlıyor.
Her ne kadarda çocukluk çağlarımızda okusakta çocuklara uygun olduğunu düşünmüyorum,bu düşüncemin sebebi yoksulluğun getirdiği çarpıcı ortamı çocukların üzerinde yanlış düşüncelere neden olma olasılığı.
"Acı çekmek bayılana kadar dayak yemek değildi. Ayaktaki cam kesiğine eczanede dikiş attırmak değildi. Asıl acı, kalbi baştan aşağı sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi. Kolları, başı hep dermansız bırakan, yastıkta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şey.” 
José Mauro de Vasconcelos
Acıyı altı yaşlarında bu kadar derin kavrayabilien bir çocuğun hikayesi aslında.Ailesinde ona tek değer veren,sevip kollayan kişi ablası gloria,diğer aile bireyleri yaşama çabasından ötürü onu görmezden geliyor.
Hayatta herkesin görmezden geldiği,şeytanın vaftiz oğlu diye adlandırılan bir çocuk olan zezé'nin yolu bir gün portekizli manuel valaderes'le kesişiyor ve bu tatsız başlayan dosluk bir baba oğul ilişkisine dönüşüyor,ta ki onu bir kazada kaybedene kadar,zezé için sonun başlangıcı olan bu olay onu artık büyük bir insana dönüştürüyor.
"Hiç yaşama isteğim yok artık. İyileşirsem kötü bir çocuk olacağım. Anlamazsın sen. Artık uslu durmama değecek kimsem kalmadı." José Mauro de Vasconcelos
Zezé'nin dünyası o kadar büyük ki içine hayalleri,sevgiyi ve şiddeti bir arada sığdırmış,belkide o sığdırmak istemesede içinde bulunduğu sağlıksız ortam onu buna itmiş,onu bir şeker portakalı fidanıyla arkadaşlık yapmış ve en kötüsü içindeki çocuğu öldürmüştü.
Kitabın devamı 
Güneşi Uyandıralım ve 
Delifişek'tir herkese iyi okumalar dilerim.
"Neyi bekleyeceğiz, Zezé?
"Gökyüzünden güzel bir bulutun geçmesini."
·
2 artı 1'leme
·271 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.