Her yerde hazır ve nazır olan, her şeye hükmeden Tanrı, bir iyilik ya da sevgi gücü değil, korku gücüydü. Tanrı suç demekti. Tanrı, ilahi zihin polisinin şefi, kafana sızıp düşüncelerine kulak verebilen, kendi kendine söylediklerini duyabilen ve o sessizliği sözcüklere çevirebilen görünmez, kadir-i mutlak güçtü. Tanrı her an gözetliyor, her an dinliyordu, o yüzden her zaman en iyi, en terbiyeli biçimde davranmak zorundaydın.
Sayfa 21Kitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.