Havva Öz: "Ve Başlıyoruz, Mevlana’nın Yürekleri Dağlayan Mektuplarını Okumaya :(": Ve Başlıyoruz, Mevlana’nın Yürekleri Dağlayan Mektuplarını Okumaya :( “Seni ne huzuru arayanlara, ne huzuru bulanlara, ne de huzurdan kaçanlara sordum. Güneşin sıcaklığını en iyi kim anlatabilir? Sıcaktan düşüp bayılan mı? Hayır, onun aşkı zayıftır. Güneşe yolculuk yapan mı? O da değil, gitse gitse nereye kadar gidebilir ki? Gölgeye sığınanlara ise güneşi hiç sormamalı… Aşk mabedim... Efendim... Söyler...

“Seni ne huzuru arayanlara, ne huzuru bulanlara, ne de huzurdan kaçanlara sordum. Güneşin sıcaklığını en iyi kim anlatabilir? Sıcaktan düşüp bayılan mı? Hayır, onun aşkı zayıftır. Güneşe yolculuk yapan mı? O da değil, gitse gitse nereye kadar gidebilir ki? Gölgeye sığınanlara ise güneşi hiç sormamalı… Aşk mabedim... Efendim... Söyler misin? Nedir bu çektiğim acıların manası? Bu ayrılığın esrarengizliği yüreğime saldığın alevlerin lavlaşması içinse, yeterince erimedim mi ateş toplarında? Öyle yandım ki; Sen yandıkça, ben yanayım! Sen dondukça, ben de donayım! Yine kehkeşânlara kaçarak mı özleteceksin kendini? Özlemlerim, boşluğa atılan kuru karanfiller gibi sere serpe dağılıyor karayellerin, acının koynunda... İçime güneş doğmaz oldu artık sen gittin gideli... Göklere seninle buruc edecektim halbuki... Saçlarıma aklar düşmeye başlamış, sırf bu aşkın ceremesinden... Serencame gök kubbeye niyaz edecek ve merhamet isteyecek kapılar dahi yüzüme kapanıyor? Sendedir bu boz bulanık sellere kapılan ömrümün mihrap ve minberi... Salálar benim için okunuyor artık... Gözyaşım seccademde buğulanıyor her seher vakti, ama ne sesin geliyor artık uzaklardan, ne de nefesin... Ezanlar okunur günbegün ve içli içli... Ama alnımı, alnına değdirmedikçe huzura ermeyecek bir çağıldama örseliyor şakaklarımı... Alnımda sanki Dağıstanlı atlılar... Ve ellerim titriyor zaman zaman... Bu divaneliğin ağır tütsüsünü... Ve omuzlarım çökeliyor seni düşündükçe... Unutma, şaheserin olan ben, gün geçtikçe artık viraneye dönüyorum... Ama sen hâlâ bana dönmüyorsun!.. Muradım; Rabbül Alemin; bu sevdanın kadrini ve kıymetini kimseye muhtaç etmesin... Düşüncelerim, ipliği kopan tespih taneleri gibi dağılıveriyor sensiz... Şimdi gözyaşlarımdan inci yapmak isterdim sana... Keşke yanımda olsaydın... Kelimelerim şelaleleşiyor ne zaman sana dair bir şeyler yazmaya kalksam...

Sayfa 124 - Kapı Roman YayınlarıKitabı okudu

Aşkın Gözyaşları 1 - Tebrizli Şems Sinan Yağmur

2 artı 1'leme

47 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Havva Öz