Canlılıklarını duyduğum, canlılıklarını birlikte bölüştüğüm birtakım insanlar gitti. Onlar
adına, onları da özlemek, onlar için özlemek, onlar için de sevmek. İnsan yaşamının mutlak en önemli olgusu sevilen bir insanı özlemek, istemek. Onun yanındayken de özlemek, istemek. Oysa yaşam genellikle insanın bir başına kalması. Uykuda. Uykuyu ararken. Derin uykuların ötesinde bile zaman zaman
düşünde sezinlemiyor mu insan birbaşınalığın çaresizliğini.
Sayfa 11Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·67 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.