Kitabı genel itibariyle beğensem de yanlış yayınevinden mi okudum diye düşünmedim değil. Beni bu düşünceye iten de
karşılaştığım alıntıların dilinin daha anlaşılır olması ve kitap içerisinde okuduğum bazı cümlelerden emin olamamam.
Kitapta genel başlıklarla ayrılmış 3 bölüm okuyoruz. İlk bölümde kitaba adını da veren Adem ile Havva'nın, ilk insanların, birbirleriyle alakalı monologlarını, ikinci bölümde ise Şeytan'ın Cebrail ve Mikail'e yazdığı mektupları okuyoruz. Fakat üçüncü bölümün temasını anlamakta güçlük yaşadım. Hatta anladığım kısımlar oldukça kısıtlı. Bu durumun kitaptaki dini örüntünün Hristiyanlık üzerinden devam etmesinden kaynaklı olduğunu düşünüyorum.
Kitapta en çok hoşuma giden şey Twain'in Havva karakterini meraklı, araştırmacı, yaratıcı, anaç, fedakarlığa daha müsait bir karakter olarak kurgulaması. Adem'i ise daha kendi halinde, hiçbir şey yapmak istemeyen bir karakter olarak görüyoruz. Bu iki güzel karakteri okurkenki en büyük eksiklik de bu ilişki ve olayların yüzeysel olarak aktarılması. Adem ve Havva'yı daha detaylı, daha uzun uzuuun okumak isterdim.
Twain Hristiyanlık ve İncil ile ilgili bazı tutarsızlıkları Şeytan'ın ağzından yorumlamış. Dini konularda hassas insanların hoşlanmayacağı bir anlatım olabilir.
İyi okumalar...
