Ayarsızlıklarımız. İçinde rahat hissetmediğimiz duygularımız. Duygusuzluk diye tanımladığımız tüm zalimliklerimiz. Boşvermişliklerimiz. Kötülük saydıklarımız. Eksiklik duygumuz. Bir türlü doymayan gözümüz. Yettiremediklerimiz. Yoksunluklarımız. Yoksulluklarımız. Hayatı kolaylaştıramadığımız, güzelleştiremediğimiz, kutlayamadığımız her an. Karşılayamadığımız ihtiyaçlarımızdan. Karşılanmayan ihtiyaçlarımızdan. Çok temel ihtiyaçlarımızdan. Çocukluktan miras kalanlar. Reddi miras yapamadığımız hatıralarımız. Yetişkinlikte hâlâ erişemediğimiz refah. Fiziksel, sosyal, ekonomik ya da ruhsal. Hepimizin payına en az bir kişi düşmeli Can. Dizimiz kanıyor diye etrafımızda pervane olan, bizi herkesten çok düşünen, bizim yüzümüz güldüğünde yaşamı güzel bulan, bizim için tüm dünyayı kenarda tutabilen en az bir kişi payımıza düşmeli. “Peki canım efendim neden hep yalnızsın?” diyen birine bizi göğsünü kabartarak gösterecek ve “ Ne münasebet efendim” diyecek biri mutlaka olmalı. Paylaşmak istemediğimiz an sımsıkı sarılacak biri mutlaka olmalı. Sevgisini, ilgisini, dikkatini, ekmeğini önce ve en çok bize sunacak biri. Sonra ve daha doğrusu aynı zamanda; karnımız doymalı, ayakkabımız vurmamalı, yaşımızdan, gücümüzden büyük işler başımızda olmamalı, başkasının mutluluğunda gözümüz kalmayacak kadar huzurumuz olmalı.Yoksa tepetakla oluyor her şey, sakatlanıyor, pisleniyor, öksüz kalıyor insan, kimsesiz kalıyor, kimsesiz hissediyor. Yuvasız hissediyor. Dindirilmez bir öfkenin kurbanı oluyor bazen anlık, bazen de ne yazık ki ömürlük. İçimizdeki, etrafımızdaki, dünyamızdaki Eszterler’i Magda Szabo gibi görmemiz lazım. Ahkâm kesmeyi bırakmamız lazım. İyi ki bu dünyadan Magda Szabo geçmiş. Umarım okursun Can, hatta keşke herkes okusa. #dgmagdaszabo #magdaszabo #yavruceylan

Yavru CeylanMagda Szabo · Yapı Kredi Yayınları · 2022346 okunma

33 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

sebnem ekici