Araştırmaya konu edilmeye değer tek şeyin insan yaşamı olduğunu düşünüyordu. Başka hiçbir şey insan yaşamı kadar kıymetli olamazdı. İnsan, bir keder ve mutluluk kazanını andıran şu dünyayı incelerken yüzüne cam bir maske takamıyor, sülfür buharının beynini yakmasına, hayalgücünün tuhaf ve korkunç rüyalar üretmesine engel olamıyordu. Öyle sinsi zehirler vardı ki insanın etkilerini öğrenebilmesi için onları tadıp zehirlenmiş olması gerekiyordu. Öyle hastalıklar vardı ki insanın tam olarak ne olduklarını anlaması için hastalanması gerekiyordu. Yine de tüm bu araştırmalar insana büyük bir mükâfat veriyor, dünya araştıranın gözünde harika bir yere dönüşüyordu. Arzunun ve duygularla bulanıklaşmış aklın hangi noktada buluşup hangi noktada birbirinden ayrıldı- ğının, nerede uyum içinde hareket ettiğinin mantığını kavramak nasıl da keyifliydi! Bedeli ne olursa olsun. Bu uğurda ödenecek hiçbir bedel büyük sayılmazdı.
Sayfa 66
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.