"Jeanne, dünyaya geldiğinden beri sevdiği varlıkları düşünüyordu belli belirsiz.
En eski dostu, Marsilya'da, çok ağır vücutlu bir kızıl kediydi; Jeanne, ufacık kollarını bitiştirerek, onu karnından tutar, öylece bir iskemleden ötekine gezdirir, kedi hiç öfkelenmezdi; sonra kaybolmuştu, Jeanne'ın hatırladığı ilk kötülük buydu. Sonra bir serçesi olmuştu. O ölmüştü, bir sabah onu kafesinin içinde yerde bulmuştu; bu, iki oluyordu. Onu kederlendirmek için kırılan oyuncaklarının haddi hesabı yoktu, bütün bu haksızlıklar onu çok üzüyordu, çünkü çok budalaydı. Hele bir bebek, el kadar bir şey, kafasını ezdirerek onu çaresizlik içinde bırakmıştı; hatta o bebeği öyle seviyordu ki bahçenin bir köşesine gizlice gömmüştü; sonradan onu, bir kere daha görmek isteyerek mezardan çıkardığı zaman, öyle kararmış, öyle çirkin bulmuştu ki korkudan hasta olmuştu. Sevince terk edilen hep o oluyordu."
....Emile Zola.... Bir Aşk Sayfası.... syf 276 💔😔
·
63 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.