Kitabı beğenmekle birlikte çok uzun bir sürede bitirebildim. Aslında bu ikinci okuyuşumdu ama pek bir şey de hatırlamıyordum. Kitabın en iyi kısmının Quasimodo’nun çaresizliğinin ve aşkının anlatıldığı bölümler olduğunu düşünüyorum. Nedense Esmeralda’nın aşkının ve çaresizliğinin büyüklüğünden daha büyük geldi bana. Belki de hepimiz gibi sağlıklı bir insan olamadığı içindir. Gringore’un keçiyi tercih etmesi beklenmedik bir durumdu aslında benim için. Frollo’nun şeytani planlarını ne kadar gözümde canlandırırsam canlandırayım içimde tam olarak hissedemedim. Belki de yazar bunu bilinçli olarak yapmıştır. Betimlemeler, üslup, özellikle yazarın okura seslenmesi çok güzeldi ama bir yandan da bunlar öyküyü başlatmakta çok gecikmişti. Yine de bir sürü satırın altını çizdim ve çok şey öğrendim.
