Son sayfalardaki gözyaşlarımı silmeyi bitirdiğim gibi inceleme yazmaya koştum. Uzun zamandır okuduğum en çok saran kitap buydu benim için. Vizelerin ortasında 717 sayfalık bir kitabı asla bırakmadan okumamdaki ana neden de bu oldu. Başlarken fantastik bile olmayan bir kitap nasıl bu kadar uzun olabilir diye düşünmüştüm ama cidden hiçbir sayfası benim için boş veya tekrar değildi. Kitabın içeriğine gelirken Shannon'un yaşadıkları beni o kadar üzdü ki herhalde her Shannon sahnesinde gözlerim dolmuştur. Johnny'nin sporuna olan düşkünlüğü ile arasında olan engeller de en az Shannon'un yaşadıklarına olduğu kadar üzülmemi sağladı. İkisinin de hayatı birbirinden apayrı çizgilerde ama kesişmelerle birbirine bağlanan hüzünlere sahip. Başlarda Johnny hislerini kabul etmekte zorlanıyor diye biraz kızıyor olsam da kitapta ilerledikçe aslında hislerini kabul etmenin onun için ne kadar zor olduğunu o kadar iyi anladım. Kadınlara davranışlarında -Bella'ya bile- ne kadar özenli olduğunı okumak beni her seferinde büyüledi. Bay boy görünümlü golden retriever... Ayrıca gözden kaçırıldığını düşündüğüm bir noktaya değineceğim: Joey. Evet baş karakterlerin yaşadıkları çok zor ama Joey'in de yaşadıkları en az onlar kadar zordu. Kardeşlerini korumaya çalışmak, para kazanmak, sevgilisiyle ilgilenmek ve Shannon'u bırakmamaya çalışmak arasında gidip gelmesi... Gerçekten yaşadığı hayatında çok fazla fedakarlık yaptı kardeşleri için. Tek dileğim sonraki kitapta Joey'nin de mutlu olabilmesi ve annelerinin artık biraz aklını başına toplaması. Anne karakteri hakkında yazacak ve denecek çok şey ama kendimi tutacağım...

On Üç’ü BağlamakChloe Walsh · Martı Yayınları · 2024270 okunma

·

43 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aşuremsi